Δεν υπάρχει άνθρωπος που να επιζητά τη γνώση και να μην έχει έρθει σε κάποια επαφή με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Η μελέτη των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων δεν εξασκεί μόνο το μυαλό και τον χαρακτήρα, αλλά και την ψυχή. Ίσως, αυτό το τελευταίο στοιχείο να διαφοροποιεί τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους από όλους τους μετέπειτα.
Ο Πρώτος Κρίκος μιας Αλυσίδας Μεγάλων Προσωπικοτήτων
Ο Σωκράτης (469-399 π.Χ.) αποτέλεσε τον αρχικό κρίκο μιας αλυσίδας σπουδαίων ανθρώπων που είχαν τη σχέση δασκάλου/μαθητή. Πιο συγκεκριμένα, ο Σωκράτης είχε μαθητή τον Πλάτωνα, ο Πλάτωνας τον Αριστοτέλη, και ο Αριστοτέλης τον Μέγα Αλέξανδρο. Μία σειρά μεγάλων αντρών που με τη διδασκαλία και το έργο τους λάξευσαν τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται σήμερα όλος ο Δυτικός Πολιτισμός. Σημειώνεται ότι ο Σωκράτης εισήγαγε τη ‘μαιευτική μέθοδο’ ενώ ήταν και ο πρώτος θεωρητικός που μίλησε για την ύπαρξη ενός και μόνο θεού. Οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από τον Σωκράτη ταυτοποιούνται ως Προσωκρατικοί, γεγονός που αναδεικνύει τη σημασία του ατόμου αυτού.